او در سال 1988 با خواندن اشعاری درباره فعالیت های گانگستری سیاهان، فقر و نژاد پرستی و دیگر مسائلی که روزمره خود و دیگر سیاهان در آن شهردرگیر آنها بودند، مسیر Hip Hop را برای همیشه تغییرداد. ICE-T در آهنگ I'm Your Pusher جوانان سیاه را که، برای دستیابی به زندگی بهتر یا حتی رویای امریکایی شاید ازهیچ قانون شکنی دریغ نمیکردند به رو اوردن به موزیک Gangster Rap خواند. به زعم او تصویر کردن بزهکاريی درامد بیشتری داشت تا خود آن! خط دهی ICE-T باعث بوجود آمدن(N.W.A (Niggaz With Attitude شد. اين گروه از پايه گذاران اصلی Gangster Rap بود. اشعار انها بشدت خشن و اعتراضی بود. آنها آن چند مرزی را هم که ICE-T رعايت ميکرد شکستند و از تصوير فعاليتهای گنگی با ذکر جزئيات و بدون کمترين تلاشی در رعايت کلام، ابائی نداشتند. در حقيقت N.W.A يک ICE-T*6 بود. از جمله آهنگهای معروف آنها، Straight Outta Compton که گذاریست به محله کامپتن لس انجلس به روایت N.W.A و Fuck The Police که انتقادیست به اعمال پلیس های نژاد پرست در لس انجلس و ظنین های برخی بیمورد علیه سیاهان. و همینطور اهنگ هایی‌ درمورد تبعیض نژادی نداشتن حقوق مساوی. اشعار N.W.A چندان هم دور از واقعیت نبود، یا حداقل دنیای خیالی‌ یک شاعر نبود، دنیای واقعی‌ بود که به شعر درامده بود.تفاوت این بود که این حرفها تا به حال روی یک صفحه موسیقی‌ شنیده نشده بود. صحبت از گنگ بازی و جنایت با آن جزییات روی یک صفحه موسیقی‌ برای جوانان خیلی‌ هیجان انگیز بود، در عین حال انتقادهای بعضاْ بجای آنها قرار بود یاغی‌ گری خودشان و در نتیجه طرفدارانشان را توجیه کند. نگرانی‌ پلیس کلاً از این البوم و به خصوص از آهنگ Fuck The Police و شیوع این ادعا که پلیس نژاد پرست در بین کادر آنها وجود دارد باعث شد که F.B.I نامه ای به کمپانی‌ که آهنگ را ضبط کرده بود خطاب به اعضاء N.W.A بنویسد و نارضایتی‌ خود را اعلام کنند. تنها اثر این نامه این بود که بعد از با خبر شدن روزنامه ها و مردم از آن، کنجکاوی بيشتری بر انگیخت و فروش البوم چند برابر شد و N.W.A در سطح کشور مشهور شد. در این حال کمپانی‌ های موزیک که تا حال هیپ هاپ را جدی نگرفته بودند منتظر فرصتی‌ برای بهره برداری از این سبک جدید بودند. سبک روایتی‌ (narrative) جذاب این موزیک و ترکیب آن با عناصر پاپ آینده ای بود که این کمپانی‌ها برای هیپ هاپ رقم میزدند. از طرفی‌ جماعت هیپ هاپ بشدت نگران بازاری شدن این موسیقی‌ بوسیله کمپانی‌ ها و از بین رفتن پیام و هدف اصلی‌ آن که حالابیان دردها ومشکلات ازطریق موسیقی‌ بود، بودند. هر چند این اتفاق افتاد. زمانی‌ Chuk D خواننده Public Enemy از موزیک هیپ ها بعنوان CNN سیاهان یاد کرده بود. حال باید میدیدیم کمپانی‌ های سودجو چه نقشه ای برای این سبک در سر دارند. در سال 1989 Tone Loc در لس انجلس اهنگی‌ بنام Wild Thing روانه بازار کرد. در این آهنگ رپ از گنگ بازی و اعتراض به سبک هیپ هاپ خبری نبود، در عوض درباره پارتی‌ و خوش گذرانی‌ بود. و در پی‌ آن Mc Hammer با آهنگ Cant Touch This و Vanilla Ice با Ice Ice Baby یکی‌ پس از دیگری جدول موزیک روز آمریکا را اشغال کردند، و سود زیاد نسیب کمپانی‌ ها شد. Wild Thing به شماره 2 جدول اهنگ های روز رسید و هفته های بسیار در این مقام ایستاد تا به دومین صفحه پر فروش آمریکا در طول تمام سالها بدل شد. استفاده از اصطلاح Let's Do The Wild Thing یا به عبارتی Let's Have Sex که از زبان Fab Five Freddy در فيلم She's Gotta Have Itگرفته شده بود، و ترکیب آن با رپ بازاری کار خودش را کرد. بعد ها Tone Loc گفت این آهنگ یک کار متفاوت بود که برای تنوع البوم ساختم و انتظار چنین فروشی‌ را نداشتم بعد از تون لوک، Mc Hammer آهنگ Can't Touch This را به بازار میدهد. این آهنگ 21 هفته شماره 1 آمریکا و البوم آن پر فروش ترین البوم دنیا در آن سال میشود. در این آهنگ هم باز خبری از شاخص های هیپ هاپ نیست و فقط مخلوطی‌ از موزیک پاپ با رپ است. Mc Hammer اعتراض جامعه هیپ هاپ را حمل بر حسودی آنها میگیرد. در حقیقت این آهنگ تلاش استودیو ‌برای ارائه یک سبک Clean Cut از رپ، قابل ارائه دراکثریت سطوح جامعه است.به خصوص تین ایجر ها که هنوز درخانواده زندگی‌ میکنند و ایستگاه های رادیویی‌که قوانین سانسور دست آنها را بسته. Vanilla Ice یکی‌ دیگر از خواننده ها بود که به دام کمپانی‌ ها افتاد. او در حقیقت فعالیت خود را به عنوان اولین خواننده سفید پوست هیپ هاپ، ۵ سال پیش در میامی‌ و تگزاس شروع کرده بود.و برای خود در کلوپ های سیاهان شهرتی‌ محلی‌ دست و پا کرده بود. Chuck D عضو گروه Public Enemy می‌خواست با او قراردادی برای استودیوی خودش امضا کند، او گفت اگر قرار است یک الویس در هیپ هاپ ظهور کند من می‌خواهم صاحب او باشم. ولی‌ کمپانی‌ SBK زودتر دست به کار شد و به رغم مخالفت Ice با قرار دادن یک چک یک و نیم میلیون دلاری در مقابل او در حقیقت دهان او را بستند و راهی‌ دیگر برای او نگذشتند. آهنگ Ice Ice Baby که بالاخره Mc Hammer را از بالای جدول به پایین آورد هفته ها شماره یک بود فقط 15 میلیون کپی‌ از این آهنگ در هفته اول فروش رفت. جامعه هیپ هاپ Ice را متهم به خیانت کرد و اعتبار او بین آنها از بین رفت، او بعد ها اظهار ندامت کرد و گفت در آن موقع من یک جوان 19 ساله بودم و یک و نیم میلیون دلار پولی‌ نبود که بشود از آن گذشت، به نظر من هر کس جای من بود همین کار را میکرد.ایراد دیگری که به Vanilla Ice گرفتند این بود که او در مصاحبه ای گفت من هیپ هاپ میخوانم چون خیابانی‌ هستم. جامعه هیپ هاپ این را یک توهین به همه ی سیاهان فرض کرد. Ice-T گفت وقتی‌ او این حرف را زد به خیلیها توهین کرد، چون همه ما سیاهها خیابانی‌ نیستیم او ما را پایین ترین طبقه جامعه خوانده است. لازم به گفتن است که Vanilla Ice بعد از بیشتر از ده سال با اينکه فعاليت خود را ادامه ميدهد ولی هنوز از شر بدنامی‌ این آهنگ خلاص نشده. اتفاقی‌ که بعد از این افتاد شاید از جنجالی‌ ترین وقایع موزیک آمریکا باشد و آن ظهور گروهی‌ در فلوریدای میامیست گروهی‌ به نام Two Live Crew. در میامی‌ خبری از گنگ بازی و خشونت به اندازه لس انجلس و نیو یورک نبود. ساحل خوش آب و هوای جنوب و پارتی‌ های شبانه موزیک هیپ هاپ فلوریدا‌ را متاثر کرد. گروه Two Live Crew که در میامی‌ شهرتی‌ دست و پا کرده بود، البومی‌ را به نام As Nasty As They Wanna Be روانه بازار های فلوریدا کرد که شرح مشهور شدن این آلبوم شاید یکی‌ از جنجالی‌ ترین وقایع صنعت موزیک آمریکا باشد. این گروه در تابستان 1989 اهنگی‌ با مضمون سکسی‌، بنام Me So Horny ارایه کرد،که در ابتدا موفقیتی‌ کسب نکرد. ‌ این آهنگ یک آهنگ معمولی‌ درباره سکس نبود و بیشتر به یک قطعه پورنگرفیک شبیه بود همچنین نمایش زنده این آهنگ شامل رقص دختران نیمه عریان بود ولی حرکات آنها هم در رقص طوری بود که فیلمهای پرنوگرفیک را تداعی‌ میکرد. والدین جوانان بشدت نگران این مسئله شدند البته در حقیقت به گفته یکی‌ از ازائ گروه تا وقتی‌ که این آهنگ بین جوانان سیاه شنیده میشد اعتراضی‌ نشد مشکل از آنجا شروع شد که تین ایجر های سفید پوست شروع به خرید و آمدن به شو کردند. جک تامپسون، وکیل و فعال سیاسی‌ ساکن میامی‌از اولین کسانی‌ بود که علیه این البوم اقدام کرد. او شورای تشکیل داد و تمام سعی‌ خود را کرد تا موضوع را به دادگاه برساند.او متن اشعار به 76 کلانتر ایالت فلوریدا فرستاد.و از انجمنها ی از جمله Dallas Assosiation of Decency و Concerned Women of America کمک خواست. نتائج تحقیق آنها روی آلبوم اینگونه اعلام شد. 226 مورد استفاده از کلمهFuck و 160 مورد استفاده از کلمه Bitch و 15 مورد کلمه Hoe که واژه عاميانه است برای Whore و ۸۱ بار کلمه Shit. و چندين مورد دیگر. جک تامپسون با در دست داشتن این مدارک و شکایات مختلف دعوی را به دادگاه برد. دادگاه فلوریدا این البوم را وقیح شناخت و فروش آن یا اجرای اشعار آن را در فلوریدا قدغن اعلام کرد. ولی‌ یک هفته بعد از اعلام این حکم Two Live Crew تصمیم به اجرای شو گرفت. به محض اینکه جمله Oh' So Horny شنیده شد پلیس آنها را دستگیر و بعد از چند ساعت به قید وثیقه آزاد کرد. چند روز بعد هم پلیس، به کمک یک پلیس مخفی‌ وارد یک صفحه فروشی‌ شد و بعد از فروش البوم به پلیس مخفی‌ صاحب مغازه را دستگیر کردند. این اولین باری بود که یک نفر به جرم فروختن یک البوم موسیقی‌ در آمریکا دستگیر میشد. در همین زمان در انسوی میدان شورای به نفع Two Live Crew تشکیل شد، انجمن دفاع از آزادی بیان دعوی خود را علیه رای دادگاه فلوریدا به دادگاه عالی‌ برد. آنها توانستند دادگاه را متقاعد کنند که هنرمند حق بیان عقاید خود را به هر شکلی‌ که بخواهد دارد. دراگوست 1989 دادگاه فلوریدا مجبور به صرف نظر از رای پیشین خود شد و البومAs Nasty As They Wanna Be دو باره به مراکز فروش برگشت، با این تفاوت که حالا Two Live Crew مشهور ترین گروه در آمریکا بود. آهنگ Me So Horny که در فلوریدا هم به نوعی‌ گمنام بود، 3 میلیون نسخه در سطح آمریکا فروخت و به شماره 6 جدول موزیک روز آمریکا رسید. Two Live Crew در عرض چند ماه بدون خرج کردن سکه ای به شهرتی‌ رسید که آرزوی هر گروهی‌ بود. فروش البوم، تور کنسرت دور آمریکا و اروپا، مصاحبه ها، تنها دستاورد جماعتی‌ بود که سعی‌ در قدغن کردن فروش این البوم کردند. در حالی‌ که قضیه Two Live Crew به پایان خود میرسید جنجال تازه دیگری در حال شکل گیری بود. پلیس نژاد پرست چیزیست که سیاهان سالها از آن شکایت داشتند در سال 1991 حادثه ای بطور تصادفی‌ با دوربین ضبط شد که حقیقت این ادعا را ثابت کرد. ضرب و شتم یک سیاه پوست بنام Rodney king در نیمه شب سوم مارس 1991 توسط پلیس لس انجلس بطور تصادفی‌‌ بوسیله شخصی‌ که از روی بالکن خانه اش ناظر این صحنه بود با دوربین ضبط شد. پلیس بعد از تعقیب یک ماشین، که به فرمان ایست توجهی‌ نداشت و در عوض سرعت خود را بیشتر میکرد، بالاخره موفق به متوقف کردن آن شد. بعد از پیاده شدن راننده (Rodney King) و نافرمانی‌ دوباره او در اجرای دستورات، پلیس مجبور به استفاده از باتوم برقی‌ میشود ولی‌ بدن King به شوک برقی‌ پاسخی‌ نمیدهد پلیس به زعم اینکه او از نوعی‌ ماده مخدر استفاده کرده که به او انرژی مضاعف داده، شروع به ضرب و شتم او با باتوم و لگد میکند و 56 ضربه باتوم و دهها لگد به او میزنند. نوار ضبط شده فردای انروز بدست تلویزیون KTLA و روز بعد CNN میفتد و این سر آغاز جنجالیست که یک سال بعد منجر به یکی‌ از خشن ترین و خونین ترین شورش های ضد نژاد پرستی‌ آمریکا در لس انجلس یعنی‌ LA Riot میشود. درست بعد از واقعه Rodney King، آيس تی در صدد بر آمد تا آهنگی‌ در اعتراض به این واقعه بخواند او آهنگ را نه در قالب رپ بلکه با سبک Heavy Metal با کمک گروهی بنام Body Count به بازار داد این آهنگ با نام Cop Killer در آغازمورد توجه قرار نگرفت ولی‌ در اوریل 1992 همزمان با شورش، به جنجالی‌ ترین آهنگ بدل شد چرا که پلیس آنرا مسئول شروع این شورش معرفی‌ کرد. معاون ریاست جمهوری در یک نطق برای پرسنل پلیس از این آهنگ و Ice-T نام برد و حتی‌ قطعه ای از اشعار انرا روخوانی‌ کرد۱. او با اینکه این آهنگ یک آهنگ راک بود آنرا رپ معرفی‌ کرد. همین سخنرانی‌ باعث عکس العمل روزنامه ها و در نتیجه اعتراض جمعی‌ شد.و عده ای مقابل ساختمان شرکت Time Warnerکه آهنگ را بیرون داده بود دست به اعتراض زدند. آنها میخواستند کمپانی‌ فروش البوم را متوقف کند. این جريان با مداخله چارلتون هستن، بازیگر هالیوود (حضرت موسی‌ قدیم و پرزیدنت حال N.R.A)! در گرد همایی‌ سالیانه سهامداران شرکت عظیم Time Warner به اوج خود رسید. او بدون مقدمه شروع به صحبت از این آهنگ و روخوانی‌ اشعار آن به نوعی‌ خطاب به Gerald Levin مدیر کل کمپانی‌ کرد. حضار جلسه از این امر متحیر شدند چون غیر از چند تایی‌ مانند جک تامپسون وکیل فلوریدایی کسی‌ از جریان خبر نداشت. جک تامپسون نطق چارلتون هستن را همانند مواجه موسی‌ در برابر فرعون خواند! جامعه هیپ هاپ این وقايع‌ را برخاسته از نژاد پرستی‌ دانست به این دلیل که تعداد زیادی از فیلمهای پرفروش هالیوود شامل صحنه های کشتن پلیس به دست گانگستر ها میشود. که شامل هم صدا و هم تصویر است. اگر آيس تی Cop Killer است پس خیلی‌ دیگر از بازیگران هالیوود هم با او شریک جرم هستند. در هر حال در نتیجه دخالت چارلتون هستن و سر و صدای رسانه ها بجای قدغن شدن آهنگ فروش آن چند برابر شد ولی‌ هم Ice-T و هم Time Warner بعد از 3 هفته از قراداد صفحه صرف نظر کردند.Ice-T از ترس اتهام فتنه برانگیزی که قرار بود به او بزنند و Time Warner از ترس بد نامی‌ و از دست دادن حمایت سرمایه دران و سهامدران. اما در حقیقت واقعه ای که باعث شورش لس انجلس شد آهنگ Cop Killer نبود بلکه تبرئه شدن پلیس هائی بود که سال قبل Rodney King را مورد ضرب و شتم قرار داده بودند، و همه این را میدانستند. انگشت نما کردن و بزرگ نمایی‌ قضيه Ice-T فقط برای مغشوش کردن افکار عمومی‌ بود ضمن اینکه این آهنگ یک سال پیش از شورش به بازار آماده بود. این شورش 55 کشته بیش از 2000 زخمی‌ به جا گذشت و بیلیون ها دلار خسارت به بار آورد. و بعد از آن دادگاه مجبورشد رای خود را تغییر دهد و برای ۲ پلیس مسئول حکم ۳۰ ماه بازداشت در کمپ اصلاحی‌ پلیس صادر کرد. نا گفته نماند 3 میلیون و هشصد هزار دلار به حکم دادگاه به عنوان خسارت از طرف شهرداری به Rodney King تعلق گرفت. ظرف این چند سال رپ چنان سر و صدایی‌ به پا کرده بود که دیگر جنجالی‌ بودن چیزی بود که شنونده ها از یک قطعه رپ توقع داشتند. رپ در حال اوج گرفتن بود. جوانان تشنه شنیدن البوم های بعدی و حرف های تازه بودند. اگر رپ را روزی CNN سیاهان میدانستند، حال دیگر اکثریت شنوندگان آن جوانان سفید بودند که همپای همسن های سیاه خود فرهنگ Gangster Rap را جشن میگرفتند. رپ داشت به سرعت جای راک را به عنوان پر فروش ترین سبک موزیک آمریکا میگرفت. در عین حال تجلیل از فرهنگ گانگستری خالی‌ از خطر و بدون تلفات نبود و 2 نفر از مهره های بزرگ این موزیک را در سال 1992 با خود به کام مرگ کشید.